Kobieta idzie na wojnę i Daleko od Reykjavíku to dwie islandzkie opowieści o silnych kobietach, które próbują zmienić świat na lepsze. Obie historie i esej O czasie i wodzie stanowią punkt wyjścia do rozważań o kryzysie klimatycznym i zadaniu pytania czy żyjemy w czasie spełniania się pradawnych mitów?
Serwus, hello. Matki, żony i kochanki jako opowieść o perspektywach i kiełbasie
W drugim sezonie Matek, żon i kochanek jest scena, w której aspirujący biznesmen Cezary spotyka się w interesach z kombinatorem i byłym tenisistą Rafalikiem. Ten drugi niedawno wrócił z zagranicy i pyta kolegi, jak obecnie żyje się w Polsce. Cezary nie kryje zadowolenia: „Żyje się coraz normalniej. Najważniejsze, że są perspektywy”.
Napluję ci do kawy. Recenzja filmu Obiecująca. Młoda. Kobieta
Systemowemu problemowi braku zrozumienia, z jakim borykają się ofiary przestępstw seksualnych, wychodzi naprzeciw Emerald Fennell w swoim debiucie reżyserskim. Mimo niezaprzeczalnego ciężaru fabularnego, Obiecująca.Młoda.Kobieta jest filmem napędzanym zaskakująco łobuzerską energią, skumulowaną przede wszystkim w głównej bohaterce.
„Mam alergię na hucpę aktorską”. Wywiad z Michaliną Olszańską
Uwodzicielska syrena w Córkach dancingu (2015), introwertyczna Olga Hepnarová, czy zachwycona sobą Pola Negri. Michalina Olszańska ma w swoim dorobku różnorodne, niejednoznaczne role, które wymagały od niej nie tylko psychicznego, ale też cielesnego przekroczenia. Z artystką świadomą siebie i specyfiki pracy aktorskiej, Sara Nowicka rozmawia o fizycznym aspekcie jej zawodu i tym, jak bardzo można poświęcić własne ciało dla roli.
„Bohaterowie filmów to odważniejsze odbicie nas samych” — o ciele rozmawiamy z reżyserką Kasią Babicz
W rozmowie z Martą Płazą, twórczyni opowiada, m.in. o kształtowaniu filmowego ciała i tym, jak widzi przyszłość kina grozy w Polsce.
The Final Girl. The Mommy. The Witch. W ciele Jamie Lee Curtis
Do niewielu aktorek krótka fryzura pasuje tak, jak do Jamie Lee Curtis. Jej charakterystyczna uroda ma to do siebie, że długie włosy wydają się naddatkiem, jakby coś zasłaniały, jakąś naturalną zawadiackość, którą lepiej manifestować, niż tłumić.
Dwugłos: książki o sprawie Harveya Weinsteina
Piszemy o dwóch książkach, relacjonujących dziennikarskie śledztwa demaskujące wieloletnie przestępstwa seksualne, których dopuszczał się Harvey Weinstein.
Śmierć ma wielkie oczy. Ekranowy wizerunek Barbary Steele
Olbrzymie, kocie oczy, burza kruczoczarnych włosów, wystające kości policzkowe tworzą obraz posągowej, demonicznej istoty. Kobiety, która mimo różnorakich ról na koncie, pozostaje przede wszystkim matronką włoskiego kina grozy. Czy jednak bycie bladolicą pięknością, wtapiającą się w mroczny krajobraz, to jedyne co miała do zaoferowania?
Niech (nie) żyje panna młoda! Recenzja Zabawy w pochowanego
Nasza gościni, Julia Iwaszkiewicz, recenzuje horror z elementami komedii (lub odwrotnie) „Zabawa w pochowanego”. Analizie poddaje, m.in. motywy polowania, walki klas i final girl.