Podczas gdy filmowe narracje superbohaterskie rzadko kiedy zajmują się tzw. zwykłym człowiekiem – spychają go na margines, w statystykę, kliszę, anonimowy tłum – serial Erica Kripke robi coś zgoła innego. Miano najszlachetniejszego bohatera rezerwuje dla przeciętniaka w bluzie z kapturem.
Sto dziesięć bez dwóch centymetrów. Recenzja filmu Grający z talerza
Z miłości Janka zaczyna rosnąć, dorastać do kanonu – sylwetka jej się wyciąga, twarz odmienia, flirt wstępuje na usta. Tymczasem w Morce budzą się niezaleczone kompleksy.
Disney i czarna magia w kolorze zielonym
Podwójną symbolikę zieleni da się dostrzec w prawie każdej animacji Disneya. Szczególnie ciekawie wypada zestawienie niewinności i zawiści.
Pomylona magia. Reprezentacja kobiecej starości w Hokus Pokus
Wśród amerykańskiej publiczności Hokus Pokus cieszy się statusem kultowej produkcji. Jakie znaczenia kryje w sobie pozornie niewinne dzieło wytwórni Disneya?
Garb cyfrowego dzieciństwa. Come Play
W najnowszych horrorach lustra i kineskopowe telewizory zastępują wyświetlacze telefonów, tabletów, laptopów, płaskich telewizorów. Ich funkcja pozostaje jednak zbliżona. Dzieci zatracają się w obrazach z niebezpiecznych „luster”.
Wychowanie Enoli Holmes
W filmie Harry’ego Bradbeera usankcjonowane obyczajowo i kulturowo opresyjne wychowanie to powód, dla którego dziewczynki dają się więzić w domach i gorsetach. W przeciwieństwie do chłopaków, do których należy cały świat.
Tropem dziewicy – o ciele i seksualności w slasherach
Zafiksowane na seksualności nastolatków slashery, w sposób bardziej lub mniej świadomy, chwytają ten niefortunny moment w biografii, w którym seks nie tylko fascynuje ze szczególną siłą, ale jest też tym, co najbardziej podlega presji rówieśników, stłumieniom i zahamowaniu. Seks to zarazem radosna manifestacja młodości i wolności, jak i forma zniewolenia.
(Roz)braterstwo krwi. O końcu przyjaźni w Stań przy mnie i Super Dark Times
Chłopcy dorastają w rytm grupy, którą charakteryzują silne emocje i nieprzewidywalność. Napięcia czasami znajdują ujście w agresji, bądź autoagresji, a jej efekty zbliżają młodych bohaterów do bezwzględnego świata dorosłych. Pozornie nierozerwalne braterstwo ma cierpki posmak krwi, gdy dorosłość czyha tuż za rogiem, stopniowo rozluźniając więzy nastoletnich przyjaźni.
![Quentin Tarantino recenzuje Wielką środę [tłumaczenie]](https://finalgirls.pl/wp-content/uploads/2020/08/wielka-roda-miniatura-600x400.jpg)
Quentin Tarantino recenzuje Wielką środę [tłumaczenie]
Marsz w stronę przeznaczenia inspirowany Dziką bandą wciąż jest jednym z najlepszych filmowych momentów Miliusa.