Analiza trzech premier z ostatnich miesięcy: „Love Lies Bleeding”, „MaXXXine” i „Weteranki” w odwołaniu do książki „Córki ojców. Zrywanie splątanych więzi” Maureen Murdock.
Satyrę podano do stołu. Recenzja Kuchennej rewolucji
Kuchenna rewolucja (2023, J. Schuman, A. Stark) wpisuje się w nurt opowieści o klasie, które nieprzypadkowo zyskały na popularności w ostatnich, pandemicznych latach, kiedy to nierówności społeczne w rzeczywistości pozaekranowej tylko się pogłębiły. COVID-19 zmienił reguły gry. Od strony kuchni, twórcy długo musieli radzić sobie z ograniczonym dostępem do lokacji i mocno ograniczoną ekipą. Z czasem pojawiły się obawy, czy kino nie jest już na straconej pozycji względem streamingu? Pamiętacie […]
Kolory historii. Tatuażysta z Auschwitz – recenzja
Trzy miesiące po premierze „Strefy interesów” (2024, J. Glazer) – zdystansowanego i formalnie zdyscyplinowanego filmu na temat zagłady, dostajemy kolejną realizację, umiejscowioną tym razem na przeciwnym biegunie stylistycznym. „Tatuażysta z Auschwitz” (2024, T. Shalom-Ezert) to Holokaust uszyty z oczywistych wzorców gatunkowych i emocjonalnej przejrzystości właściwej kulturze masowej.
Hardcorowe lata siedemdziesiąte. Recenzja Spekulacji o kinie
Osoby próbujące wyjaśnić fenomen Quentina Tarantino, często używają kinofilskiego klucza. Wskazują, że to reżyser-krytyk, zakochany w filmach i znający je na pamięć. Jego uczucie ma niby odbijać się w autorskich realizacjach. Ten argument nigdy mnie nie przekonywał. Nerd może tworzyć rzeczy zrozumiałe wyłącznie dla innych nerdów, a przecież w twórczości Tarantino nie tylko o to chodzi.
Mole wyfrunęły. Recenzja W filmowej szafie (1995)
Friedman i Epsteina proponują przegląd wizerunków osób homoseksualnych w kinie od początku jego historii. Podróż przez dekady uwidacznia powielane w filmach szkodliwe stereotypy oraz zmiany zachodzące w obyczajowości. Istotny przełom następuje w latach siedemdziesiątych, kiedy homoseksualizm nadal był uznawany za chorobę psychiczną, ale na wielkim ekranie można już było oglądać Kabaret (1972, B. Fosse), zdaniem pisarza Armisteada Jonesa pierwszy film, który naprawdę celebruje queerowość.
Za murem. Strefa interesów (2023)
Metaforyka Strefy interesów nie służy snuciu standardowej opowieści o banalności zła czy kreowaniu estetycznej figury doskonałego nazisty. To rzecz bardziej o zinstytucjonalizowaniu form terroru, a w efekcie zobojętnieniu wobec nich, zarówno po stronie oprawców, jak i obserwatorów.
Transgresyjna moc alkoholu. Randka w ciemno (1987)
W Randce w ciemno (1987) znanego z feministycznego zacięcia Blake’a Edwardsa paruje się dwójkę pięknych trzydziestolatków. Jak w każdej baśni jest jeden haczyk – kobieta nie może pić alkoholu, bo staje się po nim „dzika”. Zasada zostaje szybko złamana i po kilku łykach szampana puszczają jej hamulce.
The First Cut Is the Deepest. Recenzja How to Have Sex
Molly Manning Walker, brytyjska autorka zdjęć w swoim reżyserskim debiucie postanowiła przyjrzeć się horrorowi utraty dziewictwa, waluty seksualnej atrakcyjności i społecznej fajności wieku dorastania. Jej przenikliwe oko doceniło jury canneńskiej sekcji Un Certain Regard Award. Także publiczność spojrzała ciepło na uniwersalną opowieść o starciu oczekiwań z rzeczywistością.
Przestrzenie grozy. Słudzy diabła 2: Wspólnota
Tegoroczna edycja Festiwalu Pięć Smaków pod względem ilości horrorów może i nie rozpieszcza miłośników gatunku, ale na szczęście indonezyjski film Słudzy diabła 2: Wspólnota (2022) wynagradza wąski repertuar kina grozy. Joko Anwar powraca do historii rodziny borykającej się z siłami nadprzyrodzonymi, tworząc zgrabną kontynuację, która jednocześnie naprawia niedociągnięcia jedynki.