Czy da się przeoczyć wiedźmę? Czarownice przecież doskonale znają się na kamuflażu. Wiele z nich dawno opuściło las i wtopiło się w tłum. Teraz żyją między nami, jakby nigdy nic. Chociaż porzuciły wiedźmowy lifestyle, nie zrezygnowały z magii i konspiracji.
Trzy miłości. Cztery pory roku
Bohaterki Portretu kobiety w ogniu, Amonitu i Świata, który nadejdzie często odnajdują pocieszenie na zewnątrz: gdy opuszczają ciasne klatki, uwalniają się na chwilę z opresji kultury. Ich spojrzenie w przestrzeń jest jednak szczere – niespełnienie dokucza tak w czterech ścianach, jak i na łące, ucieczka w zieleń i odosobnienie to żadna metoda.
Polipy. Recenzja filmu Anihilacja
„Strefa” przypomina o pierwotnym uczuciu olśnienia i grozy w bezpośrednim, niczym niezakłóconym kontakcie z naturą.
Osioł, mrówka, wściekły pies…, czyli buñuelowski karnawał zwierząt
W tekście gościnnym Marta Chrzczanowicz tworzy imponująco bogaty i precyzyjny katalog buñuelowskich zwierząt.
Lato iluzji. Recenzja filmu Lato miłości
W cieniu autorskich sukcesów Pawła Pawlikowskiego z ostatnich lat skrywają się nieco już zapomniane losy bohaterek dramatu Lato miłości. Starannie skonstruowane portrety psychologiczne, kolizja dwóch przeciwstawnych światów w sercu angielskiej prowincji i wiszące w powietrzu widmo hipokryzji – Pawlikowski serwuje własną interpretację powieści Helen Cross.
Groza czai się w mrozie, czyli o eko horrorze podbiegunowym
Z mroźną odsieczą gościnnie przychodzi Agnieszka Melcer, zapraszając na przegląd eko-horrorów podbiegunowych.
Wiedźmy w rajskim ogrodzie
Gościnnie na naszych łamach, Irena Kołtun krytycznie przygląda się starej jak kultura Zachodu intuicji łączenia kobiet z przyrodą (na przykładach współczesnych horrorów).
Wystaw kły. Australijskie kino animal attack
Zwierzęta Australii biorą w posiadanie zawłaszczony kiedyś kraj, mszcząc się na tych, którzy swoją obecnością przyczyniają się do degradacji bioróżnorodności i ignorują jej zasady i normy. Uosobiona natura staje się ostatnim bastionem sprawiedliwości, reprezentując integralne z australijską historią poczucie krzywdy
Dziewczyny z mokradeł. Recenzja Gator Bait + Gator Bait 2: Cajun Justice
W nurcie hicksploitation, znanym z upodobania do obrazów zacofania i wszeteczeństw, trudno o pozytywne postacie; na obcych patrzy się z wrogością, a resztki przyzwoitości dogorywają, wdeptane w błoto. W tym układzie Gator Bait (1974) stanowi odskocznię od typowych reprezentantów nurtu, pozwala bowiem kibicować bohaterce – miejscowej do szpiku kości, a mimo to (na swój sposób) czystej.