Koński ogon jest pełnometrażowym debiutem Justyny Łuczaj Salej, malarki, reżyserki i wykładowczyni ISP UR. Współczesna interpretacja mitu o Edypie, rozgrywana na polskiej prowincji, łączy w sobie kino artystyczne z neo-noir. Sara Nowicka rozmawia z autorką, świeżo po jej powrocie z Mammoth Lakes Film Festival.
Seks po fajnopolacku
Fajnopolacy przez ostatnią dekadę doczekali się wielu prób nazwania ich przywar, cech i wyróżników. Michał Konarski w gościnnym tekście bierze pod lupę seks fajnopolaków i rozmowy o nich, a właściwie ich brak.
W uścisku. Pragnienie homospołeczne w najnowszym polskim kinie
W narodowej kinematografii nie doczekaliśmy się nurtu queer, a męskie homoerotyczne relacje ukazane są przez pryzmat cierpienia, lęku i walki z własną seksualnością. Z erotyzmem zresztą bym nie przesadzała, bezpieczniej jest mówić o „jednopłciowych związkach”.
Ząb mamuta. Recenzja Lombardu
Mimo otulającej wymowy Lombard nie jest lukrowanym reportażem. Reżyser z równą empatią portretuje zalety i wady bohaterów. Choć podział na dobre i złe jest zbędny – w ujęciu Kowalskiego istnieją po prostu ludzie, z całym spektrum cech i zachowań, jakie to pojęcie ze sobą nosi.
Zmyślone życie Waleriana Borowczyka. Recenzja Boro in the Box
W jednym z wywiadów Bertrand Mandico porównał surrealną erotykę Waleriana Borowczyka do igły wbitej w brzoskwinię. To obrazowe skojarzenie – zestawiające delikatność, okrucieństwo i zmysłową fizyczność – można z powodzeniem przyłożyć do filmów obu reżyserów. Nic dziwnego więc, że w Boro in the Box, wywrotowej, fikcyjnej biografii polskiego prowokatora, czuć głębokie zrozumienie składowych jego twórczości.
Mieszane sztuki terapii. Recenzja filmu Furia
Recenzja dokumentu pt. „Furia”. o Aleksandrze Roli, dla której walki MMA stały się formą autoterapii.
„Najciekawsza była ta partnerska relacja”. Wywiad z Maszą Wągrocką
Już 17 września do kin wchodzi „Najmro. Kocha, kradnie, szanuje” w reżyserii Mateusza Rakowicza. Adam Lewandowski rozmawia z wcielającą się w główną rolę żeńską Maszą Wągrocką, podpytując o przygotowania do projektu, kostiumy z lat 80., a także doświadczenie nabyte w teatrze i przy pracy dubbingowej.
Sny o wolności. Kino Waleriana Borowczyka
W jednej ze scen Bestii (1975), w długim zbliżeniu, pokazany jest biały gorset, utopiony w leśnym strumyku. Część garderoby będzie później rodzinnym trofeum, ukrytym pod szkłem, przypominającym zwycięstwo szlachcianki nad mityczną bestią. Przywołany kadr wiele mówi o twórczości Waleriana Borowczyka. Pokazuje rewolucyjny wymiar jego kina, uwalniającego erotyzm z uwierającego gorsetu, przywiązanie autora do detalu i jego plastyczne zaplecze.
Klucz wrzuć do stawu. Wcielenia Pana Kleksa
W zamkniętej rzeczywistości PRL-u superprodukcja Krzysztofa Gradowskiego eksplodowała wyobraźnią – mieściła w sobie radości i lęki dziecięcego imaginarium, które dodatkowo wzmacniały migotliwe, różnorodne stylistycznie piosenki. Jako fantastyczna przygoda, pełna zawirowań i niesamowitych zdarzeń, film był atrakcyjny dla dziecięcego widza, a jednocześnie, skąpany w duchologicznym, jesiennym świetle, przepełniony nostalgią i smutkiem przemijania.