Czy można rozpocząć komedię fragmentem Elegii ósmej Rilkego, nie wychodząc na bufona? Czy we współczesnym kinie da się opowiedzieć o utracie twarzy, bez jej stracenia, tzn. bez odwoływania się do zużytych klisz o tożsamości w świecie nowych mediów? I przede wszystkim – czy w filmach nie powinno być więcej zwierzątek?
Melisa Liebenthal na każde z tych pytań odpowiada twierdząco. Jej film, „Twarz meduzy”, jest napchaną absurdem opowieścią o Marinie, która pewnego dnia budzi się z obcym obliczem.
Final Girls to magazyn tworzony przez kobiecy kolektyw. Mówimy o filmach własnym głosem, a naszą patronką jest figura królowej krzyku. Niektórzy patrzą na nią jak na bezsilną ofiarę. W naszym odczuciu radzi sobie całkiem nieźle.