Recenzja „Dwóch powieści ruchu” Mateusza Górniaka, książki opublikowanej przez Wydawnictwo Filtry, którą objęłyśmy matronatem.
„Dwie powieści ruchu bez zbędnego nadęcia, skrząc od cytatów i odniesień (od Sary Kane, przez Danila Kiša po Batmana z Pattinsonem), mówią więcej o współczesności dwudziestolatków z klasy średniej niż alarmujące, zaangażowane artykuły socjologiczne czy pokoleniowe manifesty. Pomiędzy szlagwortami z psychoterapeutycznych gabinetów i ogólnie uznanymi prawdami kryje się wartki prąd życia.”
Wymiary cielesności w Blue Dereka Jarmana
O kinie jednego z bardziej charakterystycznych przedstawicieli New Queer Cinema, Dereka Jarmana, napisano wiele, także w środowisku polskich filmoznawców i filoznawczyń. Choć artysta zmarł prawie trzydzieści lat temu w wyniku powikłań wywołanych AIDS, myślę, że warto sięgać po jego niesamowite filmy również dzisiaj – nie tylko przez wzgląd na unikatowy wizualny język, jaki wytworzył, lecz także afirmacyjny, manifestacyjny i aktywistyczny charakter jego dzieł. Mnie najbardziej interesuje Blue – tak rozpoczyna swój tekst gościnny Aleksandra Mahmud, pisząca o cielesności w „Blue”.
W stronę transgresji. Ranking New Queer Cinema
New Queer Cinema przybiera różne oblicza – od surowych formalnych eksperymentów po lekkie, dowcipne afirmacje. To kino tworzone przez ludzi zepchniętych na margines, intelektualnie stymulujące, inspirujące i pełne krzepy.