Kojarzycie słynny odcinek telewizyjnego show Siskela i Eberta, w którym ci wytrawni krytycy oskarżali slashery o mizoginię?
Dwaj panowie zatroskani losem kobiet i kondycją ówczesnego horroru bezsprzecznie orzekli, że twórcy kina grozy lat osiemdziesiątych nienawidzą swoich bohaterek, a widownia reprezentuje podobną anty-kobiecą postawę.
My proponujemy inne spojrzenie.
Z naszej perspektywy kino gatunkowe jest wypełnione lukami, pęknięciami i wyłomami, w których objawiają się emancypacyjne treści. Nudzą nas dogmatyczne analizy liberalnej krytyki feministycznej. Zamiast tego rzucamy światło na nieoczywistą, czułą na szczegół lekturę horrorów, melodramatów, erotyków, filmów młodzieżowych, kina akcji i głębokiego arthouse’u.
Wierzymy przy tym, że widownia jest inteligentna, a kino nie musi być podręcznikiem dobrych manier.
Niestraszne są nam zatem filmy na pozór oślizłe, parszywe i niemądre. Niczym poszukiwaczki złota z zapałem i nadzieją tropimy małe i duże skarby. Poszukiwań nie ograniczamy do nowości. Jako że każda kinofilka musi być po części nostalgiczką, z przyjemnością sięgamy do przeszłości kina (a szczególnie do złotej epoki kina klasy B i najlepszych czasów wideomanii). Wspieramy z całego serca reżyserki i kibicujemy mężczyznom, którzy tworzą dobre kino. Z ukosa patrzymy jedynie na koniunkturalne, nieszczere zagrywki wielkiego przemysłu.
Final Girls tworzy kobiecy kolektyw. Mówimy o kinie własnym głosem, a naszą matronką jest figura królowej krzyku. Niektórzy patrzą na nią jak na bezsilną ofiarę. W naszym odczuciu radzi sobie całkiem nieźle.
ZESPÓŁ
SARA NOWICKA
Filmoznawczyni, kinofilka i flâneuse. Pracuje w literaturze. Wielbicielka surrealizmu, jogi, Béatrice Dalle i snów.
Final Girl na emeryturze.
Komparatystka z wykształcenia, entuzjastka z natury. Wierna ejtisom, Muminkom i Debbie Harry. Pracuje w reklamie, choć chętnie by się z tego wykręciła. Po godzinach prowadzi bloga Z moich ust.
Filmoznawczyni, kinofilka, adiunktka na Wydziale Humanistycznym UŚ. Autorka publikacji na temat filmu młodzieżowego i narracji inicjacyjnych w kinie m.in. książki Wiosenna bujność traw. Obrazy przyrody w filmach o dorastaniu. Chciałaby, aby jej życie przypominało radziecki melodramat.
Miłośniczka kina gatunkowego, queeru i filmowej pulpy, absolwentka antropologii kultury na UWr. Jedna z redaktorek książki „Nikt nikomu nie tłumaczy. Świat według Kiepskich w kulturze”. Pisze i ilustruje.
Absolwentka dziennikarstwa i filmoznawstwa. Entuzjastka kampu, horrorów i kociego futra. Po godzinach marzy o wynalezieniu wehikułu czasu, który przeniósłby ją do obskurnych kin na nowojorskim Times Square z lat 70. Jej życiową misją jest zaszczepienie w widzach miłości do dziwności.
NATALIA KANIAK
(multimedia)
Robotnica kultury, fotografka i filmoznawczyni. Pracuje dla kin i festiwali. Najbardziej w kinie lubi brak dialogów, Monicę Vitti i montaż w filmach Gaspara Noé.