Analiza trzech premier z ostatnich miesięcy: „Love Lies Bleeding”, „MaXXXine” i „Weteranki” w odwołaniu do książki „Córki ojców. Zrywanie splątanych więzi” Maureen Murdock.
Satyrę podano do stołu. Recenzja Kuchennej rewolucji
Kuchenna rewolucja (2023, J. Schuman, A. Stark) wpisuje się w nurt opowieści o klasie, które nieprzypadkowo zyskały na popularności w ostatnich, pandemicznych latach, kiedy to nierówności społeczne w rzeczywistości pozaekranowej tylko się pogłębiły. COVID-19 zmienił reguły gry. Od strony kuchni, twórcy długo musieli radzić sobie z ograniczonym dostępem do lokacji i mocno ograniczoną ekipą. Z czasem pojawiły się obawy, czy kino nie jest już na straconej pozycji względem streamingu? Pamiętacie […]
Wszystko wszędzie naraz. Recenzja The Movie Orgy
Film, z którego możesz wyjść na papierosa i niczego nie przegapić; stonerski samograj, stworzony do oglądania na kampusach i seansach o północy; kinofilska selekcja obrazów, które wciąż kształtują nasze wyobrażenia o powojennej Ameryce – dodaj, co chcesz, The Movie Orgy przyjmie wszystko.
Hardcorowe lata siedemdziesiąte. Recenzja Spekulacji o kinie
Osoby próbujące wyjaśnić fenomen Quentina Tarantino, często używają kinofilskiego klucza. Wskazują, że to reżyser-krytyk, zakochany w filmach i znający je na pamięć. Jego uczucie ma niby odbijać się w autorskich realizacjach. Ten argument nigdy mnie nie przekonywał. Nerd może tworzyć rzeczy zrozumiałe wyłącznie dla innych nerdów, a przecież w twórczości Tarantino nie tylko o to chodzi.
Elaine May. Komentarze odautorskie
Elaine May rzadko przemawia publicznie. Ma rezerwę do dziennikarzy i nie lubi udzielać wywiadów. A szkoda, bo jest nietuzinkowa i inteligentna. Sprawdźcie choćby jej przemówienie na gali AFI podczas wręczania nagrody honorowej dla Mike’a Nicholsa – wieloletniego partnera komediowego, z którym zresztą toczyła błyskotliwe dyskusje. Przy okazji przeglądu filmów May na Timeless Film Festival odgrzebujemy kilka cytatów autorki na temat jej własnej twórczości.
Mole wyfrunęły. Recenzja W filmowej szafie (1995)
Friedman i Epsteina proponują przegląd wizerunków osób homoseksualnych w kinie od początku jego historii. Podróż przez dekady uwidacznia powielane w filmach szkodliwe stereotypy oraz zmiany zachodzące w obyczajowości. Istotny przełom następuje w latach siedemdziesiątych, kiedy homoseksualizm nadal był uznawany za chorobę psychiczną, ale na wielkim ekranie można już było oglądać Kabaret (1972, B. Fosse), zdaniem pisarza Armisteada Jonesa pierwszy film, który naprawdę celebruje queerowość.
Transgresyjna moc alkoholu. Randka w ciemno (1987)
W Randce w ciemno (1987) znanego z feministycznego zacięcia Blake’a Edwardsa paruje się dwójkę pięknych trzydziestolatków. Jak w każdej baśni jest jeden haczyk – kobieta nie może pić alkoholu, bo staje się po nim „dzika”. Zasada zostaje szybko złamana i po kilku łykach szampana puszczają jej hamulce.
American Film Festival 2023
Podczas stacjonarnej edycji American Film Festival we Wrocławiu (7-12 listopada) na bieżąco zapisywałyśmy nasze kinowe impresje w postaci postów na peju. Postanowiłyśmy zebrać je i umieścić na stronie, żeby przedłużyć żywotność efemerycznych wpisów – warto zapamiętać tytuły polecanych przez nas filmów i wypatrywać ich w różnych kanałach dystrybucji.
Śniło mi się, że spadam… Najdziwniejsze filmy oniryczne
Kino i sen łączy symbiotyczna relacja. Teoretycy filmu napisali już chyba wszystko o ciemnych salach, dziwnych projekcjach, obrazach malujących się za zamkniętymi oczami i spełnieniu niemożliwych na jawie fantazji. Ze snów czerpali zarówno mistrzowie – Luis Buñuel, Ingmar Bergman, David Lynch, jak i rutyniarze pracujący dla Fabryki Snów. Marzenia nocne i koszmary znajdziecie w tysiącach musicali, horrorów i filmów dziecięcych. My prezentujemy wyimki z onirycznego kina: sny erotyczne i słodkie; lękowe i kacowe.