Zapraszamy na ekspresową przebieżkę po karierze znakomitej osobistości kina grozy – Barbary Crampton. Jej filmografia daje się podzielić na dwie części: kultowe horrory, w których zagrała po dwudziestce i nowe indie horrory, w których zagrała po pięćdziesiątce. Ten drugi etap wciąż trwa, jest intensywny i bogaty.
Nie tylko Laleczka Chucky. Jak straszą nas lalki z horrorów?
Lalki z horrorów pobudzają odbiorcze lęki, ale i wyobraźnię twórców, przypisujących im przymioty wykraczające poza małoletnie skojarzenia. Zacierając granicę między tym, co nieożywione a ludzkie, horrory o lalkach podważają zasadność dominacji nad światem materii, która decydowała o kierunku kształtowania się samoświadomości człowieka cywilizacji.
Horror salonowy, czyli posthorror
Odrodzony horror ma nową, unikalną formułę; daje odbiorcom poczucie kulturalnej wyższości. Ten intelektualny naddatek otworzył przed nim wiele drzwi: przyznał status modnego, uprzywilejowane miejsce w mainstreamie, wolny wstęp na salony. Zaskakujący zwrot akcji, jak na gatunek, który świetnie czuje się w obskurnej piwnicy i na śmietniku, w wypieranych lękach i zakamarkach wybujałej wyobraźni.