Amiko (2022), debiut Yusuke Moriiego, nie pozostawia żadnych wątpliwości – reżyser stara się oddać spojrzenie dziecka. O tym, że to świadomie stosowana strategia dowiadujemy się z zabawnego wtrętu: mrugnięcia okiem do historii kina dziecięcego. W początkowym fragmencie wizerunek młodziutkiej bohaterki (w tej roli pozbawiona wszelkiego zmanierowania Kana Osawa) zestawiony jest ze sceną z Frankensteina (1931, J. Whatle). Ten sam klasyczny horror oglądała mała Ana w Duchu roju (1973) Víctora Erice, jednym z najbardziej reprezentatywnych przykładów operowania punktem widzenia dziecka. Seans w kinie naznaczył jej dzieciństwo tajemnicą.
Quentin Tarantino recenzuje Wielką środę [tłumaczenie]
Marsz w stronę przeznaczenia inspirowany Dziką bandą wciąż jest jednym z najlepszych filmowych momentów Miliusa.
Włosy i zęby (Babyteeth)
W pozornie chaotycznym dziele Shannon Murphy wciąż powraca zestaw spójnych motywów. Obok jedzenia, muzyki, seksu, narkotyków i leków (dowolnie z sobą łączonych) istotna jest również symbolika rytualna reprezentowana przez zęby, rany i w końcu – włosy.
Za krótka spódniczka (The Kissing Booth)
The Kissing Booth (2018, reż. V. Marcello) jest odwróconą seks komedią. O ile na początku lat osiemdziesiątych chłopcy w filmach młodzieżowych zdobywali erotyczne doświadczenie przez akty wojeryzmu, o tyle we współczesnej wersji kobiecej bohaterka zmuszona jest obnażać się przed mężczyznami, aby osiągnąć dorosłość.
Dziewczyna przecięta na pół. Teoria dorastania Catherine Breillat na przykładzie filmu Rozmiar 36, dziewczęcy
Dla francuskiej twórczyni pierwsze współżycie nie ma nic wspólnego z ekscytacją i gotowością debiutantki. Inicjalny stosunek jest gwałtownym momentem transgresyjnym.
Grzechy młodości. Don’t Deliver Us from Evil
Choć reżysera interesuje głównie pewien fetysz, to jednak udaje mu się uchwycić specyficzny spleen dorastania, tę zmysłowość ciepłego lata przejechanego na rowerze i dziwne pomysły wyrosłe na pożywce z gęstej, zawiesistej nudy.