Elaine May rzadko przemawia publicznie. Ma rezerwę do dziennikarzy i nie lubi udzielać wywiadów. A szkoda, bo jest nietuzinkowa i inteligentna. Sprawdźcie choćby jej przemówienie na gali AFI podczas wręczania nagrody honorowej dla Mike’a Nicholsa – wieloletniego partnera komediowego, z którym zresztą toczyła błyskotliwe dyskusje. Przy okazji przeglądu filmów May na Timeless Film Festival odgrzebujemy kilka cytatów autorki na temat jej własnej twórczości.
Bogata, wolna, samotna (1971). Scenariusz: Elaine May. Reżyseria: Elaine May.
„Wciąż mi powtarzali, że ten film będzie dowcipniejszy niż Dziwna Para i że nie muszę się zaharowywać. Powiedziałem Charlesowi Bluhdornowi, szefowi Paramountu: »Nie piszę tak dobrze jak Neil Simon. To nie jest tak udany scenariusz, więc muszę pracować ciężej«. […] . »Nie mów tak!« – odparł. »Jesteś zabawniejsza«”.
The New York Times, 1970.
Kid złamane serce (1972). Scenariusz: Neil Simon, Bruce Jay Friedman. Reżyseria: Elaine May.
„Miałam problemy ze zrobieniem Mikey’ego i Nicky’ego. Nie miałam ich przy Kidzie złamane serce, bo sami zaproponowali mi to zlecenie. Ale niezależnie od filmu, zawsze byłam wrzodem na dupie”.
Rozmowa Elaine May z Mikiem Nicholsem po seansie Ishtar w Walter Reade Theater w Nowym Jorku, 2006.
Mikey i Nicky (1976). Scenariusz: Elaine May. Reżyseria: Elaine May.
„Przed pierwszymi pokazami testowymi z publicznością powiedziałam do gościa, który był za to odpowiedzialny – wiceprezesa do spraw czegoś w Paramount – »Proszę, nie umieszczaj na planszach mojego nazwiska, bo ludzie pomyślą, że to komedia i w końcu znienawidzą ten film«. I niby nie chciał tego robić, ale wyszło inaczej. I śmiali się przez cały film. A na koniec, kiedy bohater został postrzelony, zapadła pełna zdumienia cisza. A potem buczenie, głośne buczenie. Ktoś zapytał: »Czy oni kibicują?«, »Nie« – powiedziałam. »Oni buczą«”.
Rozmowa Elaine May z Mikiem Nicholsem po seansie Ishtar w Walter Reade Theater w Nowym Jorku, 2006.
Tootsie (1982). Scenariusz: Larry Gelbart, Barry Levinson, Elaine May, Robert Garland, Murray Schisgal. Reżyseria: Sydney Pollack.
Mike Nichols: „Mało kto wie, że była współautorką Czerwonych, Tootsie, Labiryntu i Barw kampanii – w żadnym nie była wymieniona w czołówce”.
Patrząc w dół na arkusz pytań, Elaine sama zadała sobie pytanie.
Elaine May: „Czyżbyś nie lubiła uznania?”.
Mike Nichols: „Zajebiste pytanie […] Jaka jest odpowiedź?”.
Elaine May: „Cóż, to nie była moja decyzja”.
Mike Nichols: „Aha, czyli tak”.
Elaine May: „Tak. Możesz podpisać kontrakt, jeśli zamierzasz stworzyć oryginał. Ale jeśli dokonujesz kreatywnej przeróbki, to odpada. Jesteś zwykłym najemnikiem. Bez względu na to, ile piszesz i jak piszesz, nadal jesteś najemnikiem i nie masz na nic wpływu”.
Vanity Fair, 2012.
Ishtar (1987). Scenariusz: Elaine May. Reżyseria: Elaine May.
„Gdyby wszyscy ludzie, którzy nienawidzą Ishtar, zobaczyli film, byłabym dzisiaj bogatą kobietą”.
Rozmowa Elaine May z Mikiem Nicholsem po seansie Ishtar w Walter Reade Theater w Nowym Jorku, 2006.
„Mamy taki szacunek dla Anglików, że kiedy Anglik mówi, że Hollywood jest do bani, ludzie go słuchają”*.
Richard Brody, Elaine May Talks About “Ishtar”, „The New Yorker”, 2016,
* Wypowiedź dotyczy Davida Puttnama, szefa Columbia Pictures, który przyszedł do studia z planem przekształcenia branży. Według May to on ponosi odpowiedzialność za klapę filmu przez negatywne wypowiedzi udzielone „Los Angeles Times” jeszcze przed premierą.
Barwy kampanii (1998). Scenariusz: Elaine May. Reżyseria: Mike Nichols.
„Kiedy jesteś scenarzystą, marzysz o tym, żeby Mike Nichols wyreżyserował twoje scenariusze. Masz wtedy pewność, że każde ujęcie, każdy kostium, każdy pojedynczy mebel, but, czy w ogóle wszystko wokół, będzie opowiadać twoją historię”.
38th AFI Life Achievement Award: A Tribute To Mike Nichols, 2010.
