Dla niektórych zapchajdziura, dla innych sprawa marvelowego honoru. Film spóźniony, opowiadający o bohaterce, której już nie ma, cofający się do wydarzeń sprzed kluczowych rozstrzygnięć w MCU – bez szkody dla ciągłości epopei, mógłby w ogóle nie powstać. Ale czy jego brak nie byłby zbyt wymowny?
Pionierka. O Pierwszej krowie Kelly Reichardt
Tytułowa bohaterka filmu Kelly Reichardt jest zwierzęciem skupiającym spojrzenia. To dumna krowa o rudawej sierści, podobno pierwsza na terytorium Oregonu. Najpierw widzimy ją na barce, gdy dopływa do brzegu, a potem schodzi nań w sposób niemal majestatyczny; oświetlona słońcem przypomina mityczne stworzenie.
Tańcząca z bogami. Sylwetka Mai Deren (oparta na anagramowej kompozycji)
Artykuł o twórczości Mai Deren, prekursorki amerykańskiej awangardy filmowej, jest skomponowany na wzór eseju reżyserki pt. „An anagram of ideas on art, form and film”.
Teraz chcę być twoim psem. Filmowe suki (i inne zwierzęta)
Tekst pokazuje przedstawienia kobiet-zwierząt w kinie, skupiając się przede wszystkim na kobietach-sukach. Przykładami są „Liza” (1972, M. Ferreri) i „Suka” (2017, M. Palka).
Napluję ci do kawy. Recenzja filmu Obiecująca. Młoda. Kobieta
Systemowemu problemowi braku zrozumienia, z jakim borykają się ofiary przestępstw seksualnych, wychodzi naprzeciw Emerald Fennell w swoim debiucie reżyserskim. Mimo niezaprzeczalnego ciężaru fabularnego, Obiecująca.Młoda.Kobieta jest filmem napędzanym zaskakująco łobuzerską energią, skumulowaną przede wszystkim w głównej bohaterce.
„Bohaterowie filmów to odważniejsze odbicie nas samych” — o ciele rozmawiamy z reżyserką Kasią Babicz
W rozmowie z Martą Płazą, twórczyni opowiada, m.in. o kształtowaniu filmowego ciała i tym, jak widzi przyszłość kina grozy w Polsce.
Terapeutyczne kino Lynn Shelton. Pożegnanie
Lynn Shelton miała szeroki uśmiech, rudawe włosy i błyszczące oczy. Sprawiała wrażenie artystki serdecznej i wolnej. Nawet po pięćdziesiątce zachowała w sobie coś z nastolatki. Do zdjęć na festiwalach i premierach pozowała tak, jak pozuje się do legitymacji szkolnej, grzecznie i wdzięcznie. Lubię myśleć, że ta dziewczynka, zaklęta w atrakcyjnej kobiecie, pasuje na reżyserkę swoich filmów.
I oto ona. Moja najlepsza przyjaciółka. Trujący bluszcz.
Wszystkie elementy wyróżniające ten film spośród thrillerów erotycznych lat dziewięćdziesiątych to zasługa wyjątku, jakim jest kobieta na stołku reżyserskim. Trujący bluszcz wyrasta na najsłynniejsze dzieło Katt Shei. Pomyślany jako Fatalne zauroczenie (1987, A. Lyne) w wersji dla nastolatków, swoje założenie spełnia tylko w połowie.
Roberta Findlay raz jeszcze. Komentarz do tłumaczenia
Spuścizna autorki jest świadectwem zmysłu estetycznego, ale też skłonności do realizowania produkcji obskurnych i zmulastych. Trudno szukać w tych dziełach spójnej wymowy, charakteryzującej działalność takich twórczyń kina eksploatacji jak np. Stephanie Rothman. W świecie widzianym oczyma Findlay żarty z równościowych idei sąsiadują z utworami, które (w stopniu większym niż przeciętne porno) skupiają się na kobiecej psychice.