W narodowej kinematografii nie doczekaliśmy się nurtu queer, a męskie homoerotyczne relacje ukazane są przez pryzmat cierpienia, lęku i walki z własną seksualnością. Z erotyzmem zresztą bym nie przesadzała, bezpieczniej jest mówić o „jednopłciowych związkach”.
Prześnione obietnice. Queer w netflixowym mainstreamie
W gościnnym tekście Bogna Goślińska uważnie przygląda się realizacjom tematyki queer przez netflixowe produkcje.
Lesbijki* a emancypacja – o Służącej Parka Chan-wooka
Dominika Konop w tekście gościnnym analizuje Służącą Parka Chan-wooka przez pryzmat wątków emancypacyjnych, feministycznych i genderowych, wprowadzając film w kontekst współczesnego kina queer.
Queerfob czy sojusznik? Analiza twórczości Gaspara Noégo
Bartosz Tomala w gościnnym tekście analizuje twórczość Gaspara Noe pod kątem tego czy jest on queerfobem, czy może jego twórczość jest queer-friendly.
Geniusz systemu. Ostatni z wielkich
W 1935 roku Francis Scott Fitzgerald napisał w liście do swego agenta, że Hollywood nienawidzi nienawiścią najszczerszą. Miejsce to nazwał trucizną. Dwa lata później wracał doń z podkulonym ogonem. Tonął w długach – nie dość, że wydał majątek na leczenie żony, to jeszcze powieść Czuła jest noc (1934) nie sprzedawała się tak, jak zakładano. Już wcześniej próbował osiągnąć szczęście, wygrzewając się w kalifornijskim słońcu. Nie on jeden. Wraz z rozwojem kina dźwiękowego wielu utalentowanych literatów ze Wschodniego Wybrzeża otrzymywało intratne posadki w Fabryce Snów – gościnnie pisze Rafał Glapiak.
Kobiecość w kaftanie bezpieczeństwa. Hollywood i psychoanaliza
Tekst na przykładzie czterech tytułów („Wir”, „Siedlisko węży”, „Trzy oblicza Ewy” i „Nagle, zeszłego lata”) pokazuje w jaki sposób Hollywood w latach 40. i 50. przedstawiało choroby psychiczne kobiet i wzmacniało stereotypy dotyczące płci i zaburzeń psychicznych, jednocześnie pokazując psychoanalizę w samych superlatywach.
Dead can dance, czyli opowieści o slasherowych balach maturalnych
Przyglądając się slasherowym reprezentacjom bali maturalnych na przełomie dekad, można odnieść wrażenie, że sukcesywnie przepracowywały bolączki tej imprezy wdrukowane w jej historyczne początki sprzed wieku. Punktowały seksizm, elitaryzm i konsumpcjonizm, otwierając podwoje miejsca imprezy dla wszystkich.
Kat, Karzeł i Królowa Zła. Analiza Seizure
Na pierwszy rzut oka debiut reżyserski Olivera Stone’a to jeden z wielu niskobudżetowych horrorów nakręconych w latach 70. Pod tą fasadą kryją się jednak ciekawe ścieżki interpretacyjne. Tekst skupia się na dwóch – pierwszej, charakterystycznej w kontekście późniejszej twórczości Stone’a oraz drugiej, symbolicznej, pozwalającej czytać Seizure jak marzenie senne, do którego pasuje wiele zestawów kluczy.
Przetrwać w IV Rzeszy. Analiza Colonii Floriana Gallenbergera
W gościnnym tekście Julia Iwaszkiewicz analizuje Colonię (2015), o której pisze: „Podczas seansu dopada nas niestrawność. Wstrzymujemy oddech i łamiemy zęby na wyrytych w kamieniu realiach; horrorze zapisanym ręką sadysty w setkach tysięcy ludzkich życiorysów”.