Archetyp buntownika nieustannie pobudza zbiorową wyobraźnię – jest symbolem radykalnego indywidualizmu, odwagi życia na własnych warunkach oraz przeciwstawienia się opresyjnym normom społecznym. Filmowcy szybko wykorzystali ten pociąg widzów do typów (i typiar!) niepokornych, czyniąc ich głównymi bohaterami swoich filmów.
Linda Manz. Wrażliwa buntowniczka
Ponad rok temu świat filmu pożegnał Lindę Manz. Przedwczesna śmierć aktorki przeszła bez większego echa. Ogromna szkoda, bo nie znać Manz, to nie znać jednej z najciekawszych kobiecych postaci kina.
Wieczna dzikość serca. Buntownicza twórczość Leosa Caraxa
Jako twórca wpisywany w nurt filmowego neobaroku czy francuskiej ekstremy, przez prawie czterdzieści lat pozostawił sobie nieskończoną liczbę otwartych furtek, dzięki którym po jego kinie można spodziewać się niespodziewanego, nawet kiedy reżyseruje dużą produkcję z hollywoodzkimi gwiazdami w rolach głównych.
Polipy. Recenzja filmu Anihilacja
„Strefa” przypomina o pierwotnym uczuciu olśnienia i grozy w bezpośrednim, niczym niezakłóconym kontakcie z naturą.
Naturalna cisza. Kino Głuchych
W świecie wciąż dyskryminującym niepełnosprawność i odbierającym głos tym, którzy nie mogą go zabrać na co dzień, ważne jest, by dane środowisko pokazać w podmiotowy sposób – reprezentowane przez siebie samych, bez przekłamań i idealizacji.
Sto dziesięć bez dwóch centymetrów. Recenzja filmu Grający z talerza
Z miłości Janka zaczyna rosnąć, dorastać do kanonu – sylwetka jej się wyciąga, twarz odmienia, flirt wstępuje na usta. Tymczasem w Morce budzą się niezaleczone kompleksy.
O północy zabiorę twą duszę. Coffin Joe/José Mojica Marins
W przypadku brazylijskiego filmowca Joségo Mojiki Marinsa wzbranianie się przed efektownymi niedopowiedzeniami trochę mija się z celem. Kreacja demonicznego grabarza Zé do Caixão (w szerszym świecie znanego jako Coffin Joe, a w Polsce występującego pod imieniem Józef Mogiła), swoją siłę czerpie ze stylizacji i półprawd.
Dziwki i zakochane kobiety – o bohaterkach filmów Kena Russella
Ken Russell w swojej bogatej filmografii stworzył wiele dzieł przełomowych w kontekście pokazywania ludzkiej seksualności. Dziesięć wybranych tytułów stanowi świadectwo tego, że rozumiał kobiety i w swoich filmach – dosłownie – oddawał im głos, nawet jeśli nie grały pierwszych skrzypiec.
Głód wolności. Béatrice Dalle
Rupert Everett nazwał Dalle „Joanną d’Arc w wersji zamachowca-samobójcy”. Określenie świetnie oddaje ekstremalny charakter działań Francuzki – zarówno w życiu, jak i w aktorskich wyborach. Podkreśla także jej integralność – wierność własnym zasadom i przekonaniom. Prywatne i zawodowe sfery życia aktorki przenikają się i składają na wizerunek dzikiej i wolnej kobiety.