Film, z którego możesz wyjść na papierosa i niczego nie przegapić; stonerski samograj, stworzony do oglądania na kampusach i seansach o północy; kinofilska selekcja obrazów, które wciąż kształtują nasze wyobrażenia o powojennej Ameryce – dodaj, co chcesz, The Movie Orgy przyjmie wszystko.
Hardcorowe lata siedemdziesiąte. Recenzja Spekulacji o kinie
Osoby próbujące wyjaśnić fenomen Quentina Tarantino, często używają kinofilskiego klucza. Wskazują, że to reżyser-krytyk, zakochany w filmach i znający je na pamięć. Jego uczucie ma niby odbijać się w autorskich realizacjach. Ten argument nigdy mnie nie przekonywał. Nerd może tworzyć rzeczy zrozumiałe wyłącznie dla innych nerdów, a przecież w twórczości Tarantino nie tylko o to chodzi.
Elaine May. Komentarze odautorskie
Elaine May rzadko przemawia publicznie. Ma rezerwę do dziennikarzy i nie lubi udzielać wywiadów. A szkoda, bo jest nietuzinkowa i inteligentna. Sprawdźcie choćby jej przemówienie na gali AFI podczas wręczania nagrody honorowej dla Mike’a Nicholsa – wieloletniego partnera komediowego, z którym zresztą toczyła błyskotliwe dyskusje. Przy okazji przeglądu filmów May na Timeless Film Festival odgrzebujemy kilka cytatów autorki na temat jej własnej twórczości.
Mole wyfrunęły. Recenzja W filmowej szafie (1995)
Friedman i Epsteina proponują przegląd wizerunków osób homoseksualnych w kinie od początku jego historii. Podróż przez dekady uwidacznia powielane w filmach szkodliwe stereotypy oraz zmiany zachodzące w obyczajowości. Istotny przełom następuje w latach siedemdziesiątych, kiedy homoseksualizm nadal był uznawany za chorobę psychiczną, ale na wielkim ekranie można już było oglądać Kabaret (1972, B. Fosse), zdaniem pisarza Armisteada Jonesa pierwszy film, który naprawdę celebruje queerowość.
Za murem. Strefa interesów (2023)
Metaforyka Strefy interesów nie służy snuciu standardowej opowieści o banalności zła czy kreowaniu estetycznej figury doskonałego nazisty. To rzecz bardziej o zinstytucjonalizowaniu form terroru, a w efekcie zobojętnieniu wobec nich, zarówno po stronie oprawców, jak i obserwatorów.
Transgresyjna moc alkoholu. Randka w ciemno (1987)
W Randce w ciemno (1987) znanego z feministycznego zacięcia Blake’a Edwardsa paruje się dwójkę pięknych trzydziestolatków. Jak w każdej baśni jest jeden haczyk – kobieta nie może pić alkoholu, bo staje się po nim „dzika”. Zasada zostaje szybko złamana i po kilku łykach szampana puszczają jej hamulce.
Połącz kropki. Lookbook w grochy
„Vogue” ogłosił, że najważniejszym trendem 2024 roku będą ubrania w groszki. Ten charakterystyczny dla mody vintage wzór ma powrócić nie tylko na rozkloszowanych spódnicach i eleganckich sukienkach w stylu lat pięćdziesiątych, ale też w bardziej zaskakujących zestawieniach. W groszkowym lookbooku przedstawiamy garść inspiracji w duchu retro, które z łatwością dają się przetransformować we współczesne stylizacje. Filmowe bohaterki udowadniają, że kropki są nie tylko zabawne i zawadiackie; pasują również do prawdziwych dam.
Totem w siedmiu odsłonach
Wychodzimy na światło dziennie, aby opowiedzieć wam o ciepłym, choć pełnym smutku i refleksji ostatecznych, „Totemie” Lili Avilés. To najsmutniejszy film o radości życia, ale zarazem pełna witalności opowieść o miłości, rodzinie i pożegnaniu. Wszystko oczami siedmioletniej Sol. Jeśli urzekł was „Aftersun”, tańczycie do „120 uderzeń serca”, cenicie „Amiko” i nigdy nie zapomnicie seansu „Nakarmić kruki”, zaplanujcie już dzisiaj seans „Totemu”.
Filmy na dobry nastrój
Potrzebujemy chwili oddechu, najlepiej przy sympatycznym filmie. Dla siebie nawzajem i oczywiście dla Was polecamy pięć tytułów, po których można po prostu poczuć się dobrze. Życzymy wspaniałych wrażeń i czekamy na Wasze propozycje filmowego comfort foodu. My tymczasem regenerujemy się, a przed końcem roku przedstawimy Wam nasze ulubione produkcje obejrzane w 2023 roku.