Scenariusz nie istnieje, bo Cecil najchętniej nagrywa to, co akurat wpadnie mu do głowy. Budżet stanowią fundusze ukradzione przez jego niecodziennych współpracowników (ekipa składa się m.in. z ćpuna, zafascynowanej śmiercią charakteryzatorki-satanistki oraz byłej gwiazdy porno).
I oto ona. Moja najlepsza przyjaciółka. Trujący bluszcz.
Wszystkie elementy wyróżniające ten film spośród thrillerów erotycznych lat dziewięćdziesiątych to zasługa wyjątku, jakim jest kobieta na stołku reżyserskim. Trujący bluszcz wyrasta na najsłynniejsze dzieło Katt Shei. Pomyślany jako Fatalne zauroczenie (1987, A. Lyne) w wersji dla nastolatków, swoje założenie spełnia tylko w połowie.
O waginie, która zagryzała zęby
W końcu nie istnieje nic bardziej strasznego niż bycie nastolatkiem! Wie coś o tym Dawn, która pewnego dnia dowiaduje się, że będzie musiała walczyć nie tylko o przetrwanie w szkole średniej, ale i o kontrolę nad własnym ciałem. A konkretnie nad waginą, która okazuje się uzębionym monstrum.
Grzechy młodości. Don’t Deliver Us from Evil
Choć reżysera interesuje głównie pewien fetysz, to jednak udaje mu się uchwycić specyficzny spleen dorastania, tę zmysłowość ciepłego lata przejechanego na rowerze i dziwne pomysły wyrosłe na pożywce z gęstej, zawiesistej nudy.
Małe śmierci. Kino Hélène Cattet i Bruna Forzaniego
Na początku była miłość. Do siebie i do kina. Cattet i Forzani poznali się w 2000 roku w Brukseli. Ona studiowała biologię, co wyraźnie widać w ich późniejszych filmach – skupionych na anatomii, zafascynowanych ciałem i pełnych precyzyjnych cięć skalpelem. On uczył się księgowości, co nie odbija się już w ich twórczości. Oboje uwielbiają Davida Lyncha, który niekoniecznie jest dla nich zrozumiały, ale na pewno „otwiera ich drzwi percepcji”.