Zestawienie współczesnych horrorów nakręconych przez kobiety zawęziłyśmy do ostatniej dekady. Do rankingu trafiły zarówno spojrzenia za horyzont, odważnie igrające z konwencjami gatunkowymi, jaki realizacje intymne, dogłębnie feministyczne, dowodzące, że horror jest w sposób szczególny bliski kobietom. Kryje się w ich ciałach.
Nie tylko Pam Grier. Blaxploitation z bohaterkami w centrum
Na początku lat siedemdziesiątych na ekrany kin buńczucznie wkraczają bohaterki uosabiane przez Pam Grier i Tamarę Dobson. Nowy trend nie przechodzi niezauważony: na fali popularności, czasem z opóźnieniem, powstają filmy odtwarzające lukratywny schemat.
Ranking: Nie tylko Thelma i Louise. Kobiece kino drogi
Lato sprzyja wędrówce. Z tej okazji w naszym rankingu kobiety i dziewczyny wyprawiają się w drogę. Klasyczne dla gatunku podróże w głąb siebie zostają wzbogacone społecznym kontekstem: ucieczką od przedmiotowego traktowania, trudną relacją z matką, dorastaniem w surowym społeczeństwie.
Brigitte Bardot tańczy. Dwa tygodnie we wrześniu
Na przykładzie Dwóch tygodni we wrześniu (1967) omawiamy wizerunek Brigitte Bardot, kobiety-dziecka i femme fatale jednocześnie. Historia wakacyjnego romansu jest pełna nostalgii i świadomości upływającej młodości.
Terapeutyczne kino Lynn Shelton. Pożegnanie
Lynn Shelton miała szeroki uśmiech, rudawe włosy i błyszczące oczy. Sprawiała wrażenie artystki serdecznej i wolnej. Nawet po pięćdziesiątce zachowała w sobie coś z nastolatki. Do zdjęć na festiwalach i premierach pozowała tak, jak pozuje się do legitymacji szkolnej, grzecznie i wdzięcznie. Lubię myśleć, że ta dziewczynka, zaklęta w atrakcyjnej kobiecie, pasuje na reżyserkę swoich filmów.
Po seansie Kobiet za kamerą
Realizacja przypomina podróż po nieznanych miejscach i egzotycznych zakątkach. Towarzyszy jej jednak coś na kształt monotonnego tętentu pociągu albo usypiającego odgłosu silnika samochodowego.
Ranking: Odkryte pragnienia. Tęczowi rebelianci
W niniejszym rankingu chcemy jednak zaprezentować świat wyzbyty szarości. Przed nami dziesięć filmów, w których ekipy koleżeńskie, pary i single noszą tęczowe barwy. Czasem wkraczają w świat pewnym krokiem (i to na szpilkach), innym razem trochę zmęczeni. Wbrew przeciwnościom pielęgnują w sobie jednak ducha oporu.
Wszystkie grzechy Doris Wishman
Nazywana czasami żeńską wersją Eda Wooda, wprost przyznawała, że nie lubi swoich filmów, ale sam proces ich tworzenia. Chyba nikt nie podsumował nietuzinkowego charakteru Doris Wishman lepiej od niej samej, gdy zapowiedziała: „Kiedy umrę, będę nadal kręcić filmy w piekle”.
Pulp-glamour. Feministyczne kino Anny Biller
Biller tworzy filmy zmysłowe, rozsmakowane w przedmiotach, fakturach, kształtach i kolorach. To kino przyjemności i złożonych znaczeń, które zachęca, by wgryzać się w nie z równym apetytem, co Elaine, główna bohaterka The Love Witch (2016), w kawałek ciasta.